“Τζόγια μου” λένε στα Επτάνησα και αυτό σημαίνει καλώς την, ή άλλες φορές “χαρά μου”, “μάτια μου”. Αν και στα ιταλικά η λέξη σημαίνει χαρά, για τους Κεφαλονίτες είναι ένα βενετσιάνικο κατάλοιπο που ενσωματώθηκε στην τοπική διάλεκτο και δύσκολα μεταφράζεται μονολεκτικά. Πρόκειται σε κάθε περίπτωση για μια τρυφερή και χαριτωμένη προσφώνηση. Τζόγια λένε και την εγγονή της Ιωάννας Χαριτάτου, του Κτήματος Χαριτάτου στα Μονοπολάτα, από την οποία εμπνεύστηκαν το όνομα του νέου τους επιδόρπιου οίνου.

“Ήταν απόβραδο, ήμαστε δίπλα στη θάλασσα και η Τζόγια φορούσε ένα ναυτικό γαλάζιο φόρεμα. Γελούσε με την καρδιά της, με ένα τρυφερό και συγχρόνως παιχνιδιάρικο γέλιο. Την τράβηξα μια φωτογραφία γιατί ήθελα να κρατήσω ζωντανή για πάντα αυτή τη στιγμή με την τόση χαρά. Όσοι βρισκόμασταν εκείνα τα λεπτά παρόντες ήμασταν ενωμένοι σε μια ευτυχία. Λίγο αργότερα σκέφτηκα πως αυτό το γαλάζιο και το γέλιο της επιθυμούσα να μπουν στο κρασί μας” διηγείται γλαφυρά η Ιωάννα. Κι έτσι η μικρή Τζόγια έγινε η έμπνευση για την νέα ετικέτα. Πρόκειται για ένα επιδόρπιο οίνο από λιαστό Μοσχάτο σταφύλι. Είναι ΠΟΠ κρασί και φυσικά γλυκό, όχι όμως πολύ γλυκό, μπορεί κανείς να πιεί και δυο και τρία ποτήρια. Θα λέγαμε πως είναι μοντέρνα γλυκό, για αυτό και μπορεί να σταθεί μόνο του στο τέλος ενός γεύματος αλλά να συνοδεύσει και τα γλυκά πριν το κλείσιμο του φαγητού, ή να ταιριάξει με πικάντικα ή αλμυρά στην αρχή, σαν απεριτίφ. Τότε επιτυγχάνεται μια σπιρτόζικη αντίθεση, σαν δροσερό φιλάκι.

Την χαρά πρέπει να τη μοιράζεσαι με όλους, με όσο περισσότερους γίνεται γι’αυτό η νέα ετικέτα του κτήματος Χαριτάτου φέρει πληροφορίες και σε γραφή Braille, όπως συμβαίνει και με την ετικέτα της Mademoiselle. Μεταφέρω σε απόδοση το κείμενο της πίσω ετικέτας: απαλό σαν το απογευματινό φως, φυσικά γλυκό χωρίς τίποτα τεχνητό ή ψεύτικο, αγνό σαν το χαρούμενο γέλιο της πολυαγαπημένης μας εγγονής Τζόγιας. Η χαρά δοσμένη σε μια γουλιά κρασί. Μια στιγμή αποτυπωμένη για μια ζωή σε μια φιάλη.